1وای بر شما كه شب، بر بستر خود نقشههای شوم میكشيد و صبح زود بر میخيزيد تا آنها را عملی سازيد. هر كار بدی كه از دستتان برآيد انجام میدهيد.2به زمينها و خانههای مردم طمع میكنيد و آنها را از چنگشان درمیآوريد. اموال و خانهٔ كسی از دست شما در امان نيست.3پس خداوند میفرمايد: «من قصد دارم بر سر شما بلا نازل كنم و شما قادر نخواهيد بود از آن فرار كنيد. روزگارتان سياه خواهد شد و ديگر با تكبر راه نخواهيد رفت،4بلكه نوحهسرايی خواهيد كرد و خواهيد گفت: ”خانه خراب و نابود شديم. خداوند سرزمين ما را از ما گرفته و ما را آواره نموده و اموالمان را به ديگران داده است.“ آنگاه مردم شما را مسخره كرده به شما خواهند خنديد.5هنگامی كه سرزمين قوم من به آنان بازگردانده شود، شما سهمی از آن نخواهيد داشت.»6ولی آنان میگويند: «اين چيزها را بر زبان نياور، در اين مورد صحبت نكن! ما هرگز اينچنين رسوا نخواهيم شد.»7خداوند میفرمايد: «ای خاندان يعقوب، آيا فكر میكنيد صبر من تمام شده است كه اينچنين با خشونت با شما صحبت میكنم؟ مگر نمیدانيد كه من با كسانی كه راستكردار باشند با مهربانی سخن میرانم؟8ولی شما بر ضد من برخاستهايد و بر برادرانتان ظلم میكنيد و پيراهن كسی را كه به شما اطمينان دارد میرباييد.9بيوهزنان را از خانههايشان بيرون میرانيد و فرزندانشان را از هرگونه حق خدادادی محروم میكنيد.10برخيزيد و برويد! اينجا ديگر در امنيت و آسايش نخواهيد بود، زيرا به خاطر گناهان شما اين مكان محكوم به فنا شده است.11«اگر آدم ولگرد و دروغگويی بيايد و از لذت شراب و بادهنوشی برايتان حرف بزند، فوری او را به پيغمبری قبول میكنيد.
وعدهٔ بازگشت
12«ای اسرائيل، زمانی میرسد كه من بازماندگان قوم تو را مانند گوسفندان به آغل باز میگردانم و سرزمين تو، بار ديگر مانند مرتعی مملو از گوسفند، پر از جمعيت خواهد شد.13من راه را برای ايشان باز میكنم تا از ميان دروازههای شهرهايی كه در آنها اسير هستند عبور كرده، به سرزمين خود بازگردند. من كه خداوند و پادشاه ايشان هستم ايشان را رهبری خواهم كرد.»