دوم‌ تواريخ‌ ايام‌ 7

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

1-2 وقتی دعای سليمان به پايان رسيد، از آسمان آتشی فرود آمد و قربانیها را سوزانيد و حضور پرجلال خداوند عبادتگاه را پر كرد، به طوری كه كاهنان نتوانستند داخل خانهٔ خداوند شوند! (1پادشاهان 8:62)3 بنیاسرائيل چون اين منظره را ديدند بر خاک افتاده، خداوند را به سبب نيكويی و محبت بیپايانش سجده و ستايش كردند.4-5 آنگاه پادشاه و تمام قوم اسرائيل با قربانیها، خانهٔ خدا را تبرک كردند. سليمان پادشاه برای اين منظور ۲۲,۰۰۰ گاو و ۱۲۰,۰۰۰ گوسفند قربانی كرد.6 كاهنان سر خدمت بودند و لاويان سرود شكرگزاری میخواندند و میگفتند: «محبت او بیپايان است.» آنها از آلات موسيقیای استفاده میكردند كه داوود پادشاه ساخته بود و در زمان او برای ستايش خداوند به کار میرفت. سپس وقتی كاهنان شيپورها را نواختند، تمام جماعت بر پا ايستادند.7 سليمان آن روز، وسط حياط خانهٔ خداوند را برای قربانی كردن تقديس[1] كرد، زيرا قربانگاه مفرغی گنجايش آن همه قربانیهای سوختنی و هدايای آردی و پيه قربانیهای سلامتی را نداشت.8 سليمان و تمام مردم اسرائيل، عيد خيمهها را تا هفت روز جشن گرفتند. عدهٔ زيادی از گذرگاه حمات تا سرحد مصر آمده بودند تا در اين جشن شركت كنند.9 آنها هفت روز برای تبرک قربانگاه و هفت روز ديگر برای عيد خيمهها صرف كردند و در روز آخر، جشن ديگری بر پا داشتند.10 روز بعد يعنی بيست و سوم ماه هفتم، سليمان مردم را روانهٔ خانههايشان كرد. آنها برای تمام بركاتی كه خداوند به داوود و سليمان و قوم خود اسرائيل عطا كرده بود، خوشحال بودند.11 پس از آنكه سليمان بنای خانهٔ خداوند و كاخ سلطنتی خود را تمام كرد و تمام طرحهايی را كه برای آنها داشت تكميل نمود، (1پادشاهان 9:1)12 يک شب، خداوند بر او ظاهر شد و فرمود: «من دعای تو را مستجاب كرده و اين خانه را انتخاب نمودهام تا مردم در آنجا برای من قربانی كنند.13 هرگاه آسمان را ببندم تا باران نبارد، يا امر كنم كه ملخ تمام محصولات زمين را بخورد، و بلا بر قوم خود نازل كنم،14 اگر قوم من كه به اسم من خوانده میشوند فروتن شده، دعا كنند و مرا بطلبند و از راههای بد خويش بازگشت نمايند، آنگاه ايشان را از آسمان اجابت نموده، گناهانشان را میبخشم و سلامتی را به سرزمين آنها باز میگردانم.15 از اين پس، چشمانم بر اين خانه خواهد بود و گوشهايم دعاهايی را كه در آنجا كرده میشود خواهد شنيد،16 زيرا اين خانه را برگزيدهام و آن را تقديس[2] كردهام تا نام من تا به ابد بر آن باشد. چشم و دل من هميشه بر اين خانه خواهد بود.17 «اگر تو مثل پدرت داوود مرا پيروی كنی و اوامر و احكام مرا نگه داری،18 آنگاه همانطور كه به پدرت داوود قول دادهام هميشه يک نفر از نسل او بر اسرائيل سلطنت خواهد كرد.19 «ولی اگر شما از دستوراتی كه به شما دادهام سرپيچی كنيد و از من روی بگردانيد و به بتپرستی بگراييد،20 آنگاه بنیاسرائيل را از اين سرزمين كه به آنان بخشيدهام، بيرون میرانم و حتی اين خانه را كه به نام خود تقديس نمودهام ترک خواهم گفت، به طوری كه اسرائيل رسوا شده، زبانزد قومهای ديگر خواهد شد.21 اين خانه كه چنين شهرتی دارد با خاک يكسان خواهد گرديد، به طوری كه هر كس از كنارش بگذرد حيران شده، خواهد پرسيد: ”چرا خداوند با اين سرزمين و اين خانه چنين كرده است؟“22 در جواب خواهند گفت: ”چون بنیاسرائيل خداوند، خدای اجدادشان را كه آنها را از مصر بيرون آورده بود ترک گفته، بتپرست شدند، به همين علت خدا اين بلا را بر سر آنها آورده است.“»