1ای نينوا، عمرت به سر آمده است[1]! سپاهيان دشمن، تو را محاصره کردهاند. پس برج و باروهای خود را تقويت کن. جاده را دیدبانی نما و منتظر حملهٔ دشمن باش.2(تو سرزمين اسرائيل را ويران کردی، ولی خداوند عزت و قدرتشان را به ايشان باز میگرداند.)3سپرهای سرخ دشمن برق میزنند! لباسهای نظامی سرخ رنگ آنها را ببين! عرابههای درخشان آنها را مشاهده نما که در کنار هم بوسيلهٔ اسبها به پيش حرکت میکنند. دشمن آماده حمله است!4عرابههای تو در خيابانها و ميدانها به سرعت از هم پيشی میگيرند؛ مانند برق جلو میروند و مثل مشعل میدرخشند!5پادشاه بر سر افسرانش فرياد میزند و آنها دستپاچه شده، با عجله به طرف ديوارهای شهر میدوند تا سنگرهايشان را بر پا سازند.6اما خيلی دير شده است! دريچههای رودخانه باز است. دشمن به داخل شهر رخنه کرده است. کاخ سلطنتی را وحشت فرا گرفته است!7ملکهٔ نينوا را برهنه به کوچهها آوردهاند؛ او را اسير کردهاند و نديمههايش گريان به دنبال او میروند و مثل فاختهها مینالند و سينه میزنند.8شهر نينوا چون مخزن آبی است که سوراخ شده باشد. اهالی آن با شتاب از آن بيرون میريزند و به فريادهايی که آنها را از فرار باز میدارد توجهی نمیکنند.9نقرهها را غارت کنيد! طلاها را به يغما ببريد! گنجهای بیحسابش را تاراج کنيد!10شهر نينوا خراب و متروک شده است. دلها از ترس آب شدهاند، زانوها میلرزند، رمقی در مردم نمانده و رنگ از صورتها پريده است.11اينک، آن نينوای بزرگ، آن بيشهٔ شيران و محل دليران کجاست؟ نينوايی که در آن پير و جوان بدون ترس و دلهره زندگی میکردند.12ای نينوا که زمانی چون شير، نيرومند بودی، و دشمنانت را پايمال میکردی تا زنان و فرزندانت را سير کنی و شهرها و خانههايت را از غنايم و اسيران جنگ پر سازی!13بدان که اکنون خداوند قادر متعال بر ضد تو برخاسته است. او عرابههايت را میسوزاند و دليران تو را هلاک میکند. ديگر هرگز از سرزمينهای مغلوب، اسيری نخواهی آورد و روی زمين حکمرانی نخواهی کرد.