1-2قدرت خداوند وجود مرا در برگرفت و روح او مرا به درهای كه پر از استخوانهای خشک بود، برد. استخوانها در همه جا روی زمين پخش شده بودند. او مرا در ميان استخوانها گردانيد.3بعد به من گفت: «ای انسان خاكی، آيا اين استخوانها میتوانند دوباره جان بگيرند و انسانهای زندهای شوند؟» گفتم: «ای خداوند، تو میدانی.»4آنگاه به من فرمود كه به استخوانها بگويم: «ای استخوانهای خشک به كلام خداوند گوش دهيد!5او میگويد: من به شما جان میبخشم تا دوباره زنده شويد.6گوشت و پی به شما میدهم و با پوست، شما را میپوشانم. در شما روح میدمم تا زنده شويد. آنگاه خواهيد دانست كه من خداوند هستم.»7آنچه را كه خداوند فرموده بود به استخوانها گفتم. ناگهان سروصدايی برخاست و استخوانهای هر بدن به يكديگر پيوستند!8سپس در حالی که نگاه میكردم، ديدم گوشت و پی بر روی استخوانها ظاهر شد و پوست، آنها را پوشانيد. اما بدنها هنوز جان نداشتند.9خداوند به من فرمود: «ای انسان خاكی به روح بگو از چهار گوشهٔ دنيا بيايد و به بدنهای اين كشتهشدگان بدمد تا دوباره زنده شوند.»10پس همانطور كه خداوند به من امر فرموده بود گفتم و روح داخل بدنها شد و آنها زنده شده، ايستادند و لشكری بزرگ تشكيل دادند.11سپس خداوند معنی اين رؤيا را به من فرمود: «اين استخوانها قوم اسرائيل هستند؛ آنها میگويند: ”ما به صورت استخوانهای خشک شده در آمدهايم و همهٔ اميدهايمان بر باد رفته است.“12ولی تو به ايشان بگو كه خداوند میفرمايد: ای قوم من اسرائيل، من قبرهای اسارت شما را كه در آنها دفن شدهايد میگشايم و دوباره شما را زنده میكنم و به مملكت اسرائيل باز میگردانم.13سرانجام، ای قوم من، خواهيد دانست كه من خداوند هستم.14روح خود را در شما قرار میدهم و شما بار ديگر احيا شده، به وطن خودتان باز میگرديد. آنگاه خواهيد دانست من كه خداوند هستم به قولی كه دادهام عمل میكنم.»
اتحاد يهودا و اسرائيل
15اين پيغام نيز از طرف خداوند بر من نازل شد:16«يک عصا بگير و روی آن اين كلمات را بنويس: ”يهودا و قبايل متحد او“. بعد يک عصای ديگر بگير و اين كلمات را روی آن بنويس: ”بقيهٔ قبايل اسرائيل“.17هر دو آنها را به هم بچسبان تا مثل يک عصا در دستت باشند.18-20سپس دستت را بلند كن تا همه ببينند و به ايشان بگو كه خداوند میفرمايد: من قبايل اسرائيل را به يهودا ملحق میسازم و آنها مثل يک عصا در دستم خواهند بود.21«سپس به ايشان بگو كه خداوند میفرمايد: قوم اسرائيل را از ميان قومها جمع میكنم و از سراسر دنيا ايشان را به وطن خودشان باز میگردانم22تا به صورت يک قوم واحد درآيند. يک پادشاه بر همهٔ ايشان سلطنت خواهد كرد. ديگر به دو قوم تقسيم نخواهند شد،23و ديگر با بتپرستی و ساير گناهان، خودشان را آلوده نخواهند ساخت. من ايشان را از همهٔ گناهانشان پاک میسازم و نجات میدهم. آنگاه قوم واقعی من خواهند شد و من خدای ايشان خواهم بود.24خدمتگزار من داوود[1]، پادشاه ايشان خواهد شد و آنها يک رهبر خواهند داشت و تمام دستورات و قوانين مرا اطاعت نموده، خواستههايم را بجا خواهند آورد.25آنها در سرزمينی كه پدرانشان زندگی كردند، ساكن میشوند، يعنی همان سرزمينی كه به خدمتگزارم يعقوب دادم. خود و فرزندان و نوههايشان، نسل اندر نسل، در آنجا ساكن خواهند شد. خدمتگزارم داوود تا به ابد پادشاه آنان خواهد بود.26من با ايشان عهد میبندم كه تا به ابد ايشان را در امنيت نگه دارم. من آنها را در سرزمينشان مستقر كرده، جمعيتشان را زياد خواهم نمود و خانهٔ مقدس خود را تا به ابد در ميان ايشان قرار خواهم داد.27خانهٔ من در ميان ايشان خواهد بود و من خدای ايشان خواهم بود و آنها قوم من.28وقتی خانهٔ مقدس من تا ابد در ميان ايشان برقرار بماند، آنگاه ساير قومها خواهند دانست من كه خداوند هستم قوم اسرائيل را برای خود انتخاب كردهام.»