1در سال يازدهم تبعيدمان در روز اول ماه سوم، پيغام ديگری از جانب خداوند به من رسيد:2-3«ای انسان خاكی، به پادشاه مصر و تمام قوم او بگو: تو نيز مانند آشور هستی. آشور قومی بزرگ و توانا بود؛ او همچون درخت سرو لبنان، پر شاخ و برگ و سايهگستر بود و سرش به ابرها میرسيد.4آبهای زير زمين و نهرها او را سيراب میكردند و باعث رشد آن میشدند، همچنين اين آبها تمام درختان اطرافش را نيز آبياری مینمودند.5به سبب فراوانی آب، او از همهٔ درختان بلندتر و پر شاخ و برگتر شد.6در ميان شاخههايش پرندگان آشيانه میساختند و در زير شاخههايش، گلهها و رمهها بچه میزاييدند. تمام قومهای بزرگ جهان زير سايهٔ او بودند.7او بزرگ و زيبا بود و ريشههايش در آب فرو رفته بودند.8اين درخت از هر درخت ديگری در باغ خدا بلندتر و زيباتر بود. شاخههای هيچ درخت صنوبری مثل شاخههای آن نبود و جوانههای هيچ درختی به جوانههای آن نمیرسيد.9به سبب عظمتی كه من به او بخشيده بودم، تمام درختان باغ عدن به او حسادت میكردند.»10خداوند میفرمايد: «اكنون مصر، اين درخت بلند، مغرور و متكبر شده است و خود را از ديگران بهتر و برتر میداند و سر به فلک كشيده است،11پس، او را به دست يک قوم نيرومند تسليم میكنم تا او را به سزای شرارتش برساند. من خودم او را سرنگون میكنم.12لشكر بيگانهای[1] كه مايهٔ وحشت و دلهرهٔ قومهاست میآيد و او را قطع میكند و به زمين میاندازد. شاخههای شكستهٔ آن در اطراف كوهها، درهها و رودخانهها پخش و پراكنده میشود. تمام كسانی كه در زير سايهاش بودند آن را به همان حال افتاده، میگذارند و از آنجا میروند.13پرندگان، بر تنهٔ آن لانه میكنند و حيوانات وحشی در ميان شاخههای بزرگ آن میخوابند.14اين درس عبرتی است برای قومهای قوی و كامياب، تا مغرور نشوند؛ زيرا همه محكوم به مرگ هستند و مثل تمام مردم ديگر به دنيای مردگان میروند.»15خداوند میفرمايد: «وقتی مصر سقوط كند درياها را برمیانگيزانم تا برايش ماتم گيرند و از حركت باز ايستند. لبنان را سياهپوش میكنم و تمام درختان، پژمرده میشوند.16وقتی مصر و تمام كسانی را كه مانند وی هستند به دنيای مردگان بفرستم، قومها از صدای افتادنش وحشت خواهند كرد. تمام درختان عدن، مرغوبترين و بهترين درختان لبنان كه هميشه سيراب بودند، وقتی ببينند كه مصر هم در دنيای مردگان در كنار آنهاست، خوشحال خواهند شد.17تمام همپيمانان او نيز كه در زير سايهاش بودند هلاک شده، همراه وی به دنيای مردگان خواهند رفت.18«ای مصر، تو در ميان درختان عدن (يعنی ممالک جهان)، بسيار باشكوه و عظيم هستی، ولی همراه همهٔ ممالک ديگر به قعر دنيای مردگان سرنگون خواهی شد و در ميان ممالكی قرار خواهی گرفت كه آنها را پست شمرده، با شمشير كشتی.» خداوند میفرمايد: «اين است عاقبت پادشاه مصر و تمام قوم او.»