1او همچنين فرمود: «ای انسان خاكی، آنچه را كه به تو میدهم، بخور. اين طومار را بخور! بعد برو و پيغام آن را به قوم اسرائيل برسان.»2پس دهانم را باز كردم و او طومار را در دهانم گذاشت تا بخورم.3سپس گفت: «همه را بخور و شكمت را از آن پر كن!» من نيز آن را خوردم؛ طعمش مثل عسل شيرين بود.4آنگاه گفت: «ای انسان خاكی، بيا و نزد خاندان اسرائيل برو و سخنان مرا به ايشان بگو.5تو را به سرزمينی دور و بيگانه نمیفرستم كه نتوانی زبانشان را بفهمی.6تو نزد قبايلی كه زبانهای عجيب و غريب و مشكل دارند، نمیروی؛ هر چند اگر نزد آنها میرفتی، به تو گوش میدادند.7تو را نزد قوم اسرائيل میفرستم، ولی ايشان به سخنان تو توجهی نخواهند كرد، چون از من روگردان هستند. ايشان همگی سنگدل و سرسخت میباشند.8بنابراين، اينک تو را نيز مانند آنها سرسخت میسازم،9تا در مقابل ايشان مثل الماس، سخت و مانند صخره، محكم باشی. پس، از اين ياغيان نترس!10«ای انسان خاكی، تمام سخنان مرا در فكر و دل خود جای بده و به آنها توجه كن.11آنگاه نزد قومت كه در تبعيد هستند برو و چه گوش بدهند و چه ندهند، كلام مرا به ايشان اعلام نما.»12سپس روح خدا مرا از زمين بلند كرد و من از پشت سر خود صدای غرش عظيمی را شنيدم كه میگفت: «جلال خداوند در آسمان ستوده شود.»13اين غرش از به هم خوردن بالهای موجودات و چرخهای كنار آنها برمیخاست.14-15روح، مرا برداشت و به تل ابيب، كنار رود خابور، نزد يهوديان تبعيدی برد. من با تلخی و با خشم رفتم، ولی سنگينی حضور خداوند را احساس میكردم. در حالی كه غرق در حيرت و انديشه بودم، هفت روز در ميان ايشان نشستم.
خداوند حزقيال را دیدبان مقرر میكند
16در پايان آن هفت روز، خداوند به من فرمود:17«ای انسان خاكی، من تو را دیدبان اسرائيل كردهام تا هرگاه هشداری برای قومم داشته باشم، تو آن را به ايشان برسانی.18اگر من به شخص بدكاری هشدار بدهم كه محكوم به هلاكت است، و تو اين هشدار را به او نرسانی، او توبه نخواهد كرد و نجات نخواهد يافت. در اين صورت او به سبب گناهش هلاک خواهد شد؛ اما من تو را مسئول هلاكت او خواهم دانست و انتقام خون او را از تو خواهم گرفت.19ولی اگر به او هشدار دهی، و او باز به گناه خود ادامه دهد و توبه نكند، آنگاه او در گناهان خود خواهد مرد؛ اما تو مسئول نخواهی بود.20اگر شخص پاک و درستكاری، بدكار و گناهكار شود و تو او را از عاقبت كارش آگاه نسازی، من او را هلاک میكنم و او در گناهانش خواهد مرد و اعمال خوب گذشتهاش نيز تأثيری در محكوميتش نخواهد داشت؛ اما من تو را مسئول هلاكت او خواهم دانست و تو را مجازات خواهم نمود،21ولی اگر به او اخطار كنی و او توبه كند، زنده خواهد ماند و تو نيز جان خود را نجات خواهی داد.»22در آنجا بار ديگر سنگينی حضور خداوند را احساس كردم. او به من فرمود: «برخيز و به بيابان برو و من در آنجا با تو سخن خواهم گفت.»23من نيز برخاستم و رفتم. در آنجا شكوه و جلال خداوند را ديدم، درست همانگونه كه در رؤيای اول ديده بودم! آنگاه به روی خود به خاک افتادم.24سپس روح خدا داخل من شد و مرا از زمين بلند كرد و چنين فرمود: «به خانهات برو و خود را در آنجا زندانی كن.25تو را با طناب خواهند بست تا نتوانی حركت كنی.26زبانت را به كامت خواهم چسباند تا نتوانی اين ياغيان را توبيخ و نصيحت كنی.27اما هرگاه پيغامی به تو بدهم، زبانت را خواهم گشود تا بتوانی سخن بگويی و كلام مرا به ايشان اعلام نمايی. بعضی به تو گوش خواهند داد و برخی گوش نخواهند داد، چون قومی ياغی هستند.»