1غزل غزلهای سلیمان. محبوبه2مرا با لبانت ببوس، زيرا محبت تو دلپذيرتر از شراب است.3تو خوشبو هستی و نامت رايحهٔ عطرهای دلانگيز را به خاطر میآورد، و دختران شيفتهٔ تو میشوند.4ای سَروَرَم، مرا با خود بِبَر تا از اينجا دور شويم. مرا به خانهٔ خود ببر تا با هم شاد و خوش باشيم. تو دوست داشتنی هستی و محبت تو بهتر از شراب است.5ای دختران اورشليم، من سياه اما زيبا هستم، همچون چادرهای«قيدار» و خيمههای سليمان.6به من كه سياه هستم اينچنين خيره مشويد، زيرا آفتاب مرا سوزانيده است. برادرانم بر من خشمگين شده مرا فرستادند تا در زير آفتاب سوزان از تاكستانها نگاهبانی كنم، و من نتوانستم از خود مراقبت نمايم.7ای محبوب من، به من بگو امروز گلهات را كجا میچرانی؟ هنگام ظهر گوسفندانت را كجا میخوابانی؟ چرا برای يافتنت، در ميان گلههای دوستانت سرگردان شوم؟ محبوب8ای زيباترين زن دنيا، اگر نمیدانی، رد گلهها را بگير و به سوی خيمهٔ چوپانها بيا و در آنجا بزغالههايت را بچران.9ای محبوبهٔ من، تو همچون ماديانهای عرابهٔ فرعون، زيبا هستی.10گيسوان بافتهٔ تو رخسارت را زينت میبخشند و همچون جواهر، گردنت را میآرايند.11ما برايت گوشوارههای طلا با آويزههای نقره خواهيم ساخت. محبوبه12سرور من، سرمست از بوی خوش عطر من، بر بسترش دراز میكشد.13محبوب من كه در آغوشم آرميده، رايحهای چون مُر خوشبو دارد.14او مانند گلهای وحشیای است كه در باغهای«عين جدی» میرويند. محبوب15تو چه زيبايی، ای محبوبهٔ من! چشمانت به زيبايی و لطافت كبوتران است. محبوبه16ای محبوب من، تو چه جذاب و دوست داشتنی هستی! سبزهزارها بستر ما هستند17و درختان سرو و صنوبر بر ما سايه میافكنند.