1خوشا به حال كسی كه با بدكاران مشورت نمیكند و راه گناهكاران را در پيش نمیگيرد و با كسانی كه خدا را مسخره میكنند همنشين نمیشود،2بلكه مشتاقانه از دستورات خداوند پيروی میكند و شب و روز در آنها تفكر مینمايد.3او همچون درختی است كه در كنار نهرهای آب كاشته شده و به موقع ميوه میدهد و برگهايش هرگز پژمرده نمیشود؛ كارهای او هميشه ثمربخش است.4اما بدكاران چنين نيستند. آنها مانند كاهی هستند كه در برابر باد پراكنده میشود.5آنها در برابر مسند داوری خدا محكوم خواهند شد و به جماعت خداشناسان راه نخواهند يافت.6درستكاران توسط خداوند محافظت و هدايت میشوند، اما بدكاران به سوی نابودی پيش میروند.